Τρίτη 25/10: "Ψηλά τα χέρια"

Ορκίστηκαν ότι θα μείνουν για πάντα μαζί κι ότι θα κάνουν τα πάντα για να το καταφέρουν!

"Ψηλά τα χέρια"

του Ρομέν Γκουπίλ

 Τρίτη 25/10

9.30 μ.μ. στο Παυσίλυπο

σε συνεργασία με τη ΚΟΙΝΗ ΔΡΑΣΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ

~είσοδος 3 ευρώ~

Υπόθεση: 22 Μαρτίου 2067. Η Μιλάνα θυμάται τι της συνέβη πριν από εξήντα χρόνια… Παρίσι, 2009. Η Μιλάνα είναι μια μαθήτρια της έκτης δημοτικού από την Τσετσενία. Όταν η οικογένεια ενός παιδιού από την παρέα απελαύνεται, τα παιδιά διαισθάνονται τον κίνδυνο ότι έρχεται και η δική τους σειρά και αποφασίζουν ότι είναι ώρα για δράση. Ορκίζονται ότι θα μείνουν για πάντα μαζί και καταστρώνουν τρόπους για να σώσουν τη Μιλάνα. 

Σκηνοθεσία/ Σενάριο: Ρομέν Γκουπίλ

Πρωταγωνιστούν: Βαλέρια Μπρούνι Τεντέσκι, Λίντα Ντουντάεβα

Χώρα παραγωγής: Γαλλία (2010)

Είδος ταινίας: Δράμα

Διάρκεια: 90'

• ΕΠΙΣΗΜΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΚΑΝΝΩΝ 2010: SPECIAL SCREENING
  ΒΡΑΒΕΙΟ UNICEF: ΠΑΙΔΙΚΟ ΚΙΝ/ΚΟ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΒΙΕΝΝΗΣ 2010
• ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΣΕΝΑΡΙΟ: ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΟΛΥΜΠΙΑΣ ΓΙΑ ΠΑΙΔΙΑ ΚΑΙ ΝΕΟΥΣ 2010
• ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΤΑΙΝΙΑ: ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΟΛΥΜΠΙΑΣ ΓΙΑ ΠΑΙΔΙΑ ΚΑΙ ΝΕΟΥΣ 2010
• ΜΕΓΑΛΟ ΒΡΑΒΕΙΟ: ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΩΝ ΤΑΙΝΙΩΝ  ΣΕΟΥΛ 2010
• ΒΡΑΒΕΙΟ ΚΟΙΝΟΥ: ΓΑΛΛΙΚΟ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΤΟΥ TUBINGEN 2010

Τα παιδιά ενός γαλλικού σχολείου βρίσκουν έναν πανέξυπνο και πρωτότυπο τρόπο να σώσουν μια μετανάστρια συμμαθήτριά τους από απέλαση, σε μια όμορφη, γοητευτική ταινία.

Με το πρόβλημα της μετανάστευσης και των απαράδεκτων μέτρων της πολιτικής της γαλλικής κυβέρνησης του Σαρκοζί καταπιάνεται σ' αυτή την ταινία του ο αριστεριστής, από τους ένθερμους υποστηρικτές του Μάη του '68, Γάλλος σκηνοθέτης και ντοκιμαντερίστας Ρομέν Γκουπίλ.

Η ιστορία αρχίζει στη Γαλλία τον Μάη του 2067. Μια ηλικιωμένη γυναίκα, η Μιλάνα, θυμάται όταν το 2008-9 ήταν λαθρομετανάστρια πρόσφυγας από την Τσετσενία στο Παρίσι. Τότε που κινδύνευε να συλληφθεί στο σχολείο όπου φοιτούσε, όταν μια αγωνίστρια ενάντια στο μεταναστευτικό νόμο μητέρα (Βαλέρια Μπρούνι - Τεντέσκι) ενός συμμαθητή της, για να τη σώσει την πήρε στο σπίτι της. Αργότερα, όταν τα πράγματα χειροτερεύουν, τα παιδιά που βλέπουν την εφιαλτική αστυνόμευση της περιοχής τους και αρχίζουν να πληροφορούνται για μετανάστες που οδηγούνται σε αυτοκτονία, αποφασίζουν, σε αλληλεγγύη με τη Μιλάνα (μια όμορφη ερμηνεία από τη Λίντα Ντούντεβα), να κρυφτούν μαζί της σ' ένα υπόγειο.

Ο Γκουπίλ, που το 1982 μας είχε δώσει το θαυμάσιο ντοκιμαντέρ «Να πεθαίνεις στα 30», έφτιαξε μια όμορφη, ευφυή ταινία γύρω από τη μαθητική νεολαία, τα παιχνίδια/«κώδικες» για συνεννόηση, αλλά και την αφοσίωσή της. Ταινία όπου τα παιδιά αντιμετωπίζονται με ειλικρίνεια και σοβαρότητα, χωρίς κανένα μελοδραματισμό. Και όπου τα παιδιά, σε αντίθεση με τους εφησυχασμένους μεγάλους, παίρνουν στα χέρια τους την ευθύνη για τα ίδια και το μέλλον τους, με πολιτική και κοινωνική συνείδηση. Με κατανόηση, με εκπληκτική καθοδήγηση των παιδιών, με εξαιρετική διαύγεια, ο σκηνοθέτης έφτιαξε εικόνες όμορφες, όπου η λεπτομέρεια δίνει τη θέση της στην ποίηση (οι σκηνές όπου τα παιδιά βγαίνουν από την κρυψώνα τους με τα χέρια ψηλά είναι από τις πιο όμορφες), χωρίς ποτέ να ξεφεύγει από το βασικό θέμα του: την πίστη του στην αγωνιστικότητα της σύγχρονης νεολαίας (Ν.Φ. Μικελίδης).