"Ο Τρελός Πιερό" την Τρίτη 18/10

Ένα ατέλειωτο ταξίδι στην ομορφιά και τη γοητεία...

Τρίτη 18/10/11

"Ο Τρελός Πιερό"

του Ζαν-Λικ Γκοντάρ

9.30 μ.μ. στο Παυσιλύπο

~Εισιτήριο 5 € και για τα μέλη της Λέσχης 3 €~ 

Υπόθεση: Εδώ και μερικά χρόνια, ο Φερντινάν βρίσκεται εγκλωβισμένος σε έναν γάμο που τον βοήθησε στην κοινωνική του ανέλιξη, αλλά τον έχει βυθίσει στην ανία. Η τυχαία συνάντησή του με τη Μαριάν Ρενουάρ, έναν παλιό του έρωτα, είναι η αφορμή που έψαχνε για να τα τινάξει όλα στον αέρα και να αποδράσει μαζί της προς άγνωστη κατεύθυνση. Αφού σβήσουν τα ίχνη τους και απομονωθούν σαν σύγχρονοι ναυαγοί θα εξασφαλίσουν τα προς το ζην με τα πιο απίθανα κόλπα φτάνοντας μέχρι τον γαλλικό νότο. Εκεί όπου θα γίνει το οριστικό ξεκαθάρισμα λογαριασμών. Πειραματισμός, νεωτερισμός και αντισυμβατικές ιδέες εκφράζονται με έντονα χρώματα και φίλτρα, σε μια ταινία την εποχή που στην Ευρώπη και ειδικά στη Γαλλία επικρατεί μια ατμόσφαιρα που μυρίζει μπαρούτι. Το ίδιο εκρηκτικός είναι και ο αυθορμητισμός στον Τρελό Πιερό, που δεν είναι παρά ένα περίεργο road trip χωρίς ουσιαστική - η καλύτερα γεωγραφική- αφετηρία και τέλος. Ένα road trip ιδεών, ερωτημάτων και επίκαιρων σχολιασμών χωρίς να ακολουθούνται φόρμες. Μια ματιά σε αναπάντητα ερωτήματα. Ο υλισμός και ο πολιτισμός, η έλλειψη επικοινωνίας, οι αρχετυπικές ασυμβατότητες των δύο φύλων.

Σκηνοθεσία: Jean-Luc Godard

Σενάριο: Jean-Luc Godard, Lionel White (μυθιστόρημα "Obsession")

Cast: Jean-Paul Belmondo (Ferdinand Griffon), Anna Karina (Marianne Renoir), Graziella Galvani (σύζυγος του Ferdinand)

Είδος: Αστυνομική, Δραματική, Κωμωδία
Διάρκεια:  110'
Γλώσσα: Γαλλικά, Αγγλικά
Χώρα: Γαλλία, Ιταλία 

Η καταστροφή και το χάος, πρόδρομος μιας νέας, διαφορετικής ζωής, είναι το επιμύθιο της δέκατης αυτής ταινίας, και μιας από τις δυο-τρεις καλύτερες που γύρισε ο Ζαν-Λικ Γκοντάρ, το «τρομερό παιδί» της νουβέλ βαγκ. Πρωταγωνιστές, δυο άτομα που εκπροσωπούν αυτό το χάος (διάβαζε: μιας κοινωνίας στα πρόθυρα διάλυσης): ο Φερντινάν, άνεργος και αναρχικός αλητάκος, θύμα μιας καταναλωτικής κοινωνίας, και η Μαριάν, μια τσαχπίνα κοπέλα (αλλά και «μοιραία γυναίκα»), μπλεγμένη σε μια παράνομη αναρχική ομάδα. Ενα τυχαίο (;) έγκλημα τους επανασυνδέει. Ο έρωτάς τους, αλλά και το πάθος τους για καταστροφή θα τους ενώσει σε ένα παράξενο, ρομαντικό ειδύλλιο στην έρημη πλαζ κάπου στην Κυανή Ακτή, όπου η αλλόκοτη, άναρχη σχέση τους, κάτι ανάμεσα σε έρωτα και μίσος, δεν μπορεί παρά να καταλήξει σε τραγωδία.

Με βάση ένα μοντάζ που παραπέμπει στον κλασικό σοβιετικό κινηματογράφο του Αϊζενστάιν και του Τζίγκα Βέρτοφ, και χρησιμοποιώντας διάφορα μέσα αφήγησης, με πλάνα που σπάνε τον παραδοσιακό τρόπο του μοντάζ, με αναφορές στον κινηματογράφο που αγαπά -από τις κωμωδίες των Λόρελ και Χάρντι μέχρι διάφορες γκανγκστερικές ταινίες, όπως το «Μπόνι και Κλάιντ»- ο Γκοντάρ προχωρεί μεθοδικά (έστω κι αν αυτό μοιάζει αυτοσχέδιο) για να φτιάξει το μοναδικό αυτό, συναρπαστικό κολάζ του. Ενα κολάζ που στηρίζεται στη δημιουργία μιας συγκεκριμένης ατμόσφαιρας, ενός μουσικού τόνου που αναδίνει τη δική του, αληθινή συγκίνηση - συγκίνηση που δεν έχει καμιά σχέση με το μελό. Στοιχεία που ξεκινούν από τα «συναισθήματα» που προκαλεί ο αληθινός κινηματογράφος - όπως πολύ εύστοχα τα χαρακτηρίζει στη σκηνή του διαφημιστικού πάρτι ο Αμερικανός σκηνοθέτης (ίνδαλμα όλης της νουβέλ βαγκ) Σάμιουελ Φούλερ: «Η ταινία είναι σαν πεδίο μάχης. Ερωτας. Μίσος, Δράση. Ωμότητα. Θάνατος, Με μια λέξη, "συναισθήματα"». Αν θέλετε ν' απολαύσετε κάτι το διαφορετικό από τα χολιγουντιανά κατασκευάσματα, η ταινία αυτή είναι για σας: ένα όμορφο, λυρικό, άναρχο γκανγκστερικό μελό συν ρομαντικό δράμα, συν πολιτικό άγκιτ-προπ. Σε επανέκδοση. Με λαμπρές κόπιες.